Շարադրություն
Մամփրեն տարեց ու կոպիտ կռվարար մարդ էր: Նա շատ ծեր էր և մինչև հիմա չգիտեր Մեսրոպ Մաշտոցի գրած տառերը: Մամփրեն սովորել էր Տեր Հարությունի կարմիր թելերով ասեղնագործած տառերը: Տեր Հարությունը գյուղի վարժապետն էր, նա հայոց տառերն էր ասեղնագործում ճերմակ պաստառի վրա և սովորեցնում իր աշակերտներին:
Ա՜յբ, բե՜ն, գի՜մ,
Ե՛լ, Հովակիմ,
Դա՜, ե՜չ, զա՜,
Լծիր եզան
Նա ասում էր` Մաշտոցի գրերը կարմիր են, քանի որ թրծվել են արդար Արեգակով։ Եվ կարմիր են, որովհետև սրբազան կռիվների են մասնակից եղել: Այս պատմվածքից ինձ դուր եկավ Մամփրեի աշխատասիրությունը: Նա ծեր էր, բայց շատ էր ցանկանում թոռնուհու օգնությամբ սովորել այբուբենի տառերը: Եվ այդ հաջողվեց նրան: