Փորձ 1
Ունեմ սայլակ, որի դիմացից ամրացված է առաձգական թիթեռ։ Այն գտնվում է դադարի վիճակում՝ սեղանի նկատմամբ։
Առաձգական թիթեռը ճկեցի, կապեցի թելով։
Թիթեռը ուղղվեց, բայց ճշարժվեց։
Ես հասկացա, որ միայնակ մարմինը տեղից չի կարող շարժվել, մնում է դադարի վիճակում։
Փորձ I.
Ունեմ սայլակ, որին ամրացված է առաձգական թիթեղ: Այն գտնվում է դադարի վիճակում սեղանի նկատմամբ:
Առագկական թիթեղը ճկեցի, կապեցի թելով:
Թելը այրեցի լուցքով:
Թիթեղը ուղվեց, սայլակը տեղից չշարժվեց`մնաց դադարի վիճակում սեղանի նկատմամբ:
Եզրակացություն`ես հասկացա, որ միայնակ մարմինը մնում է դադարի վիճակում:
Փորձ II.
Նույն սայլակի առաձգական թիթեղը նորից ճկեցի, կապեցի թելով
և այն մոտեցրեցի պատին:
Այրեցի թելը:
Թելը այրելուց հետո առաձգական թիթեղը ուղղվեց: Ուղղվելու ընթացքում հարվածեց պատին և պատից հեռացավ:
Փորձ III.
Դարձյալ ճկեմ, կապեմ թելը սայլակի
և նրան մոտեցնեմ նույնատիպ սայլակ;
Այրեմ թելը:
Այրելուց հետո առանձգական թիթեղը հարվածեց երկրորդ սայլակին և երկուսը միասին իրարից հեռացան նույն չափով` արագությունները փոխեցին նույն չափով: Այս երևույթը կոչվում է մարմինների փոազդեցություն:
Եզրակացություն երեք փորձերից
Փորձերից ես համոզվեցի, որ`
Փորձ I-ես հասկացա, որ միայնակ մարմինները երբեք իրենք իրենց չեն փոխում արագությունները:
Փորձ III-նույնատիպ մարմինները իրար վրա ազդում են նույն ձևով`փոխազդում են և արագությունները փոխում են նույն չափով:
Փորձ II-որքան մարմինը մեծ է, այդքան քիչ է մտնում փոխազդեցության մեջ, այսինքն քիչ է փոխում իր արագությունը: